Uisce aÂ’ teacht aÂ’ breathnú orm
Ag fanacht siar
Ag fanacht siar ar dhuine
Uisce aÂ’ teacht aÂ’ breathnú orm
Ag feitheamh, ag feitheamh ar dhuine éigin.
Ós do chomhair an saol ‘tá thart
Is mise tréigthe san am fadó
Ag caitheamh ama go mall réidh
Ag fiafraí díom “Cén fáth, cén fáth?”
Ar chuaigh siad thart i ngan fhios dom
Nó an dall atáim?
De bharr an t-uisce ...
Ní fhacamar an téacs bhí romhainn
Níor thomhaiseamar céard bhí le teacht
Ag sciobadh linn aislingí ár dtodhchaí
Is chuireamar amach faoin ngrian iad
Nocht, mar rabhchán do ‘chuile dhuine
A rinne faillí
Tar a mhic, is mar seo atá sé
Mar chailín cúthail faiteach
Nó athrú aimsire geimhridh
Mar chúis le briseadh chroí
Is a bhanríon mo chroí
Le mo smaointe aoibhne áille
Imithe i bhfad uaim
Is mé buartha le
h-Uisce a‘ teacht...
Is mé ag feithimh
Ag feitheamh
Le banríon mo chroí.